czwartek, 8 sierpnia 2013

"Nic nie rozumiesz"

 

 Kochani bardzo, bardzo, bardzo, ale to bardzo was przepraszam. Wiem że rozdział miał być wczoraj, ale miała pilny wyjazd. Dopiero co wróciłam. Mam nadzieje że tym rozdziałem wam to wynagrodzę.





- Albo próbuje ci coś powiedzieć. – Odezwał się nagle znajomy głos Zębuszki. Chłopak spojrzał na nią, lecz po chwili wrócił wzrokiem do dziewczyny.

- Jeśli tak, to co? – odpowiedział. Przez chwili oboje stali w ciszy. Każdy był uwięziony w własnych myślach.

- Jack… - chłopak nie zareagował. Wyczekiwał na dalszą część wypowiedzi. – Jak ona zginęła? – Słysząc te słowa, spuścił wzrok i zmienił wyraz na bardziej wściekłą. Nie miał ochoty o tym rozmawiać, tego wspominać. To była zbyt bolesne. Ale z drugiej strony Zębuszka miała prawo wiedzieć. .

- Byliśmy w podziemiach, w kryjówce Pitcha. Nie mam zielonego pojęcia, skąd ona się tam wzięła. – Nagle głos chłopaka zaczął lekko drżeć, jednak mimo to kontynuował. – Gdy…gdy zobaczyłem ją, nie mogłem uwierzyć w to co widzę. Wyglądała jakby była po kilku godzinnych torturach. Ledwo co trzymała się na nogach. Miała związane ręce. Nigdy czegoś takiego nie widziałem. Doszło do wymiany zdań. Nagle ona…wyznała…

- Co takiego wyznała?

-…powiedziała że mnie kocha. – dokończył. Strażniczka spojrzała na niego zaskoczona. Nie miała pojęcia że Sarah była zakochana. Trudno było jej w to uwierzyć. – Powiedziała także coś dziwnego. Powiedziała że 
kochała mnie odkąd mnie znała. – rzekł zastanawiającym głosem.

- Co to znaczy? – spytała Zębuszka.

- Nie wiem. – wzruszył ramionami.

- A co było potem? – na to pytanie chłopak tylko ciężko westchnął.

- Na początku gdy ją puścił wolno, myślałem że zamiast tego ją zabije. Gdy wpadła w moje ramiona, poczułem jak jej ciało robi się zimniejsze z każdą sekundą. Nie wiedziałem co się dzieje, lecz gdy spojrzała mi w oczy zrozumiałem że to koniec. – Strażniczka była pogrążona w myślach. Wiedziała że Pitch jest okrutny, ale by to tego stopnia.

- Dużo dla ciebie znaczyła? – spytawszy spojrzała na niego pytająco. On zaczął krążyć wzrokiem bez konkretnego celu. Wtedy w podziemiach zdał sobie sprawę że naprawdę zależy mu na Sarze, więc teraz odpowiedź mogła być tylko jedna.

- Myślałem że nikt nie zrozumie jak wiele. – Chłopak spojrzał na strażniczkę. – Ale ty rozumiesz.
Oboje stali tak jeszcze kilka minut i rozmawiali. Nagle podeszli do nich Zając i North.

- Wiesz że trzeba to skończyć. – rzekł North patrząc na Jacka. On natomiast pokręcił zrezygnowany głową.

- Dobrze wiesz że to nie ma sensu. – odpowiedział odwracając się w stronę strażnika. – To koniec.

- Oczywiście że ma. Jeśli damy z siebie wszystko pokonamy go.

- North ty zdajesz sobie sprawę w jakiej jesteśmy sytuacji?! – spytał chłopak, podchodząc do strażnika. – Straciliśmy Piaska i Sarę! Chcesz kolejnych ofiar?! W porównaniu do ciebie, nie zamierzam ryzykować! Starczy! – Po chwilowej ciszy Jack spojrzał na każdego z strażników. – A zresztą…rób jak uważasz, ale 
 mnie do tego nie mieszaj.

Po tych słowach chłopak wyleciał przez okno i zniknął gdzieś w chmurach. Strażnicy tylko patrzyli jak odlatuje.


Jack właśnie wylądował na śnieżnej powierzchni, gdzieś na Grenlandii. Stanął nad urwiskiem. W ręku trzymał skrytkę z swoimi wspomnieniami. Już miał je wyrzucić, jednak coś go skłoniło do wycofania się z swojego zamiaru. Wściekły zaczął przechadzać się w tą i spowrotem. Chwilę po tym spojrzał na swój wizerunek na skrytce.

- Spodziewałem się tego. – odezwał się nagle dziwnie znajomy głos. – Nigdy nie byłeś jednym nich. – Chłopak zrozumiał że to głos Pitcha. Momentalnie ogarnęła go wściekłość. – Próbowałem ci to powiedzieć. 

Rozumiem cię. – W tym samym czasie Jack niespodziewanie zaatakował. Nigdy jeszcze nie był tak wściekły.

- Ty niczego nie rozumiesz! Kochałem ją! – wykrzyczał nie przerywając ataków. Miedzy Mrokiem a Jackiem rozpętała się walka.

- Myślisz że nie wiem jak to jest być wykluczonym?! A Sarah…Ja jej tylko pomogłem zakończyć to życie pełne kłamstw, samotności i smutku! – Jack po tych słowach zaatakował z zdwojoną siłą. – Przypominała mi jak to jest tęsknić za…rodziną. – Chłopak, który w tej chwili celował laskę w kierunku Mroka, spojrzał na niego zaskoczonym wzrokiem. – Od tylu lat jestem sam w ciemnościach. Sarah przez te dziesięć lat zastąpiła mi rodzinę. Nie dawałem jej tego do zrozumienia, ale tak było. Była dla nie jak córka. Ale gdy odeszła, poczułem się tak oszukany. Zabicie jej to była najgorsza rzecz jaką mogłem zrobić. Po raz kolejny straciłem rodzinę…Nie sądziłem że jest ktoś taki jak ja. Ale nie miałem racji. – Po tych słowach Jack opuścił szokowany laskę. Nie mógł uwierzyć że Sarah aż tyle dla niego znaczyła. – Nie musimy być samotni Jack. Ja w ciebie wierze i wiem że dzieci też uwierzą.

- We mnie? – spytał chłopak.

- Tak. Zobacz ile razem możemy. – wypowiadając te słowa, pokazał na lodową, wielką rzeźbę, która połyskiwała ciemnym pyłem. – Cóż lepiej do siebie pasuje, niż zimno i ciemność. – Jack spojrzał na rzeźbę. Chwilę po tym spojrzał na swoje odbicie w niej. – Sprawimy że w nas uwierzą i stworzymy świat gdzie wszędzie, wszędzie będzie…

-…panować mrok? – dokończył Jack.

- Z Jackiem Frostem, wspólnie. W obu nas będą wierzyć. – zapewnił go Mrok. Chłopak zmarszczył brwi i przymrużył oczy. Nie podobało mu się to. Nie zamierzał zdradzić strażników.

- Nie wierzyć, tylko się bać. A na to się nie zgodzę. – Po tych słowach odwrócił się i zaczął odchodzić. – 

Ostatni raz mówię…zostaw mnie. – Na te słowa Mrok zrobił się wściekły. Świadczył to miedzy innymi wyraz twarzy.

- Proszę bardzo. Skoro chcesz być samotny…zgoda. Ale najpierw…- W tym momencie można było usłyszeć pisk Mleczuki. Gdy Jack się odwrócił dostrzegł ją w rękach Blacka. Zaskoczony pobiegł, by ją uwolnić lecz Mrok mu przeszkodził. Frost natychmiast wycelował laskę prosto w niego.

- Laska Jack! – Chłopak słysząc te słowa zdziwił się. – Trochę za często wchodziłeś mi w drogę. A teraz oddaj mi laskę, a nic jej nie zrobię. – Mleczuszka słysząc to pokręciła przecząco głową. Nie chciała by laska dostała się w ręce Mroka. On natomiast ścisnął ją bardzie w dłoniach. Nagle przypomniała mu się sytuacja z podziemia. Była bardzo podobna. To go skłoniło do oddania swojej własności. Po chwili zastanowienia oddał ją Czarnemu Panu.
-
 Dobrze…A teraz ją puść.
 
- Nie. – Jack spojrzał po raz kolejny raz zaskoczony. Nie mógł uwierzyć że tak łatwo dał się oszukać. – 

Przecież wybrałeś samotność. Więc będziesz samotny. – W tym momencie rozłoszczona Mleczuszka, wbiła swój ostry dziób w palec Mroka. Ten czując mocny ból, wściekły rzucił Mleczuszke gdzieś przed siebie. Jack miał już za nią lecieć, ale momentalnie usłyszał trzask. Okazało się że to jego laska. W tym samym czasie poczuł ostry pól w klatce piersiowej. A po chwili mocne uderzenie Mroka. Spowodował on że poleciał dość daleko i wpadł do jakiej dziury w lodowcu. Po raz kolejny poczuł ból. Nagle od sobą usłyszał złowieszczy śmiech Mroka. A po chwili dźwięk obijającej się o ściany lodowca laski.

24 komentarze:

  1. Jesteś moim senseiem od pisania xD
    To jak swoje myśli przelewasz na "kartkę" jest nie do opisania.Wiem,że się bardzo starasz,aby wszystko wyszło jak najlepiej i jak widać Twój wysiłek nie poszedł na marne :)
    Biedny Jack :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jejku dziękuje ci za te słowa. To właśnie dzięki takim komentarzom chce mi się dalej pisać. Jeszcze raz dziękuję.

      Usuń
  2. Super rozdział naprawdę co dziennie zaglądam do ciebie i czytam całą historię od początku jest taka fajna naprawdę.. właśnie takiego bloga szukałam na internecie który będzie wciągał czytelnika na bardzo długie godziny.

    Pozdrowionka od jack'a ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kolejny genialny rozdział nawet nie wiesz ile się na niego naczekałem. ;*

    OdpowiedzUsuń
  4. Dzisiaj powinien być rozdział bo minęły dwa tygodnie !

    OdpowiedzUsuń
  5. Błagam daj następny rodział.

    OdpowiedzUsuń
  6. http://jane-ross.blogspot.com Fajny blog o strażnikach

    OdpowiedzUsuń
  7. Kiedy bedzie nastepny rozdzial?

    OdpowiedzUsuń
  8. [SPAM]
    http://liceum-sk-naruto.blogspot.com - zapraszam na zupełnie nowe opowiadanie! Jak postacie z Shaman Kinga i Naruto poradzą sobie w liceum? Sami zobaczcie!
    Gorąco zapraszam!

    OdpowiedzUsuń
  9. Czekam na nn mam nadzieje ze się doczekam..

    http://dramione-never-say-never.blogspot.com/?m=1

    OdpowiedzUsuń
  10. Chcesz poddać swój blog ocenie i wypromować się? Zapraszam na:
    http://emi-marshall-ocenialnia-feniksa.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  11. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  12. zostałaś nominowana bo Liebster Blog Award. Więcej info. u mnie na blogu Wielka Czwórka.

    OdpowiedzUsuń
  13. Zostałaś nominowana do LIEBSTER BLOG AWARDS.
    Więcej na moim blogu : http://onedirection1dlov.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  14. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  15. <3 kiedy nowu rozdzial ?
    Uwielbiam twojego bloga

    Zapraszam na mojego
    kwitnacyszron.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  16. Boże! Zakochałam się. Życzę weny!
    Zajrzyj przy okazji:
    Zapraszam: http://milosc-nie-wybiera-wybiera-nienawisc.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  17. Przykro mi, ale ktoś musiał się pomylić dodając Twojego bloga do Stowarzyszenia, ponieważ jest jeden warunek, aby do niego należeć: blog musi dotyczyć Draco i Hermiony. Twój nie dotyczy tego wątku, więc nie może należeć do Stowarzyszenia.
    Ever

    OdpowiedzUsuń
  18. Super blog, uwielbiam takie historie :) będę wpadać częściej :)
    Zapraszam do mnie: http://rebella46.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  19. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  20. Zostałaś nominowana do Liebster Award więcej informacji tutaj: http://tajemnicewloczykija.blogspot.no

    OdpowiedzUsuń
  21. Dlaczego skączyłaś pisać? Mam się popłakać?

    OdpowiedzUsuń